Kazujoši Mijura – Kralj Kazu i eliksir mladosti

Koljena nisu kao što su bila ranije, noge su sporije ali ne manjka iskustva, dok vlasi boje srebra prekrivaju glavu. Prkoseći godinama i procesu starenja, Kazujoši Mijura privodi kraju trideset devetu seniorsku sezonu. Njegovi ispisnici Pol Gaskojin, Roberto Bađo, Klaudio Kaniđa, David Žinola i Andreas Meler su prije više od dvadeset godina okačili kopačke o klin.

Tokom kalendarske godine u kojoj je Kralj Kazu debitovao za prvi tim, lansirana je svemirska stanica Mir, Steaua je pobjedom nad Barselonom osvojila Kup evropskih šampiona, a Zlatna lopta pripala je reprezentativcu Sovjetskog saveza Igoru Belanovu. Te 1986. godine rođeni su fudbaleri Vinsent Kompani, Klaudio Markizio, Fernardo Gago i Mario Mandžukić koji su odavno u igračkoj penziji.

Registrujte se uz promo kod SPORT, preuzmite bonus i kladite se na najbolju sportsku ponudu klikom OVDJE.

Kazujoši Mijura najstariji aktivni profesionalni fudbaler ima 57 godina i poslednjih godinu i po dana proveo je u portugalskoj drugoj ligi nastupajući za U.D. Oliveirense, kao pozajmljeni igrač iz japanske Jokohame. Napadač iz zemlje izlazećeg sunca ove sezone za svoj tim odigrao je četiri utakmice i na terenu proveo svega osam minuta, pa nije imao priliku da se upiše u listu strijelaca.

Rođen u Šizuoki 1967. godine Kazujoši Mijura je prvi dodir sa fudbalom imao u lokalnoj obrazovnoj ustanovi. Sa petnaest godina napušta srednju školu i odlučuje se za u to vrijeme nesvakidašnji potez, odlazi sam u Brazil gdje se priključuje mlađim kategorijama Juventusa iz Sao Paola, kako bi unaprijedio svoje fudbalske vještine. Strani dječak u nepoznatoj zemlji, okružen radoznalim Brazilcima čiji jezik nije razumio, pratio je svoj san naporno radeći da postane fudbaler.

Nakon četiri godine, tada već devetnaestogodišnji mladić sa pristojnim znanjem portugalskog jezika iz zemlje bez fudbalske tradicije, uspio je da se 1986. godine izbori za profesionalni ugovor u ekipi Santosa za koju je ubrzo uknjižio debitantski nastup. Mladi japanski napadač našao je svoje mjesto u zemlji gdje i štoperi imaju prefinjen dodir i zavidnu tehniku, a navijači su posebno cijenili način na koji je kontrolisao loptu i njegovu urođenu brzinu. Brazilska epizoda trajala je sve do 1990 godine, a nastupajući još za Palmeiras, Matsubaru i Koritibu, Kazu je izgradio reputaciju u brazilskom fudbalu.

Vođen nostalgijom Kazujoši Mijura vraća se u domovinu, potpisuje ugovor sa Tokio Verdijem (Verdi Kavasaki) za koji je upisao 192 nastupa i postigao 117 pogodaka. Postaje jedan od pionira i vjerovatno prva zvijezda novooformljene J – lige, osvaja dvije uzastopne titule i postaje prvi MVP novog takmičenja 1993. godine. Kralj Kazu je u jednom trenutku poželio da se oproba u Evropi, klub mu je izašao u susret pa je sezonu 1994/95 proveo na pozajmici u Đenovi. Debitantski nastup u italijanskoj seriji A osim po podatku da je postao prvi Japanac koji je zaigrao u ovom takmičenju pamtiće i po frakturi nosa koju je zadobio u duelu sa Frankom Barezijem. Italijanska storija nije bila pretjerano uspješna, pa se po završetku sezone vratio kući i nastavio da dominira terenima domaće lige.

Šansu da ponovo pokuša u Evropi Kazujoši Mijura dobio je u Dinamu iz Zagreba 1999. godine. Proveo je pola godine u Hrvatskoj, odigrao 12 utakmica, a Modri su jedna od rijetkih ekipa za koju nije postigao pogodak. Iako je osvojio titulu, učinak na terenu nije bio impresivan ali vlasnička struktura i danas žali što saradnja nije potrajala duže. Još uvijek se prepričavaju anegdote o ne malom broju japanskih navijača koji su tokom svojih posjeta Zagrebu, bukvalno praznili rafove klupske prodavnice kupujući njegove dresove i ostale navijačke rekvizite. Zahvaljujući njegovom kraljevskom statusu u Japanu su prenošeni mečevi hrvatskog šampionata za šta je klub dobio adekvatnu novčanu nadoknadu.

Poslije još jednog neuspjeha na starom kontinentu, Kazujoši Mijura se ponovo vratio u otadžbinu. Potpisao je za Kjoto u čijem dresu postaje prvi igrač koji je postigao 100 golova u J – ligi. Dobre igre obezbjedilie su mu 2001. godine ugovor sa Visel Kobeom, gdje se zadržao naredne četiri sezone. Jokohama u tom trenutku drugoligaš ga 2005. godine dovodi u svoje redove i dvije godine kasnije obezbjeđuju promociju u viši rang. Kazu je već 19 godina pod ugovorom sa ekipom Jokohame, a osim u  U.D. Oliveirense išao je na pozajmice u F.K. Sidnej i Suzuku.

Reprezentativnu karijeru Kazujoši Mijura započeo je krajem septembra 1990. godine na utakmici protiv Bangladeša. Bio je dio ekipe koja je 1992. godine osvojila Azijski kup. Kvalifikacije za Svjetsko prvenstvo 1998. godine obilježio je sa 14 golova i tako obezbijedio svojoj zemlji prvo učešće na planetarnoj fudbalskoj smotri ali je izostavljen sa spiska putnika za završni turnir, što je izazvalo mnoge kotraverze u zemlji. Kazu se 2000. godine oprostio od reprezentacije Japana, a dres sa nacionalnim grbom nosio je u 89 nastupa i postigao 55 pogodaka.

Kazujoši Mijura najstariji profesionalni fudbaler, vjerovatno je pronašao svojevrsni eliksir mladosti jer izgleda još uvijek nema namjeru da prestane sa aktivnim igranjem fudbala. Kaže da ga njegov lični uspjeh ili dobri rezultati ekipe čine srećnim i dokle god je tako učiniće sve da taj osjećaj potraje. Više od 800 odigranih klupskih i reprezentativnih utakmica, 39 sezona, 15 različitih profesionalnih klubova i skoro 250 golova, daju mu za pravo da ponosno nosi nadimak Kralj Kazu.