SERHIO RAMOS #4 – Gladiator

Malo je ljudi koji su karakterno obilježili jednu sportsku epohu kao što je to uradio . Pisati kolumne ili priče o njemu je sa jedne strane primamljivo, a sa druge i nezahvalno, jer koliko god da kažete i napišete, ostaće dosta toga neiskazanog i nedorečenog. Brojevi, koji su u njegovom slučaju veličanstveni su, istini za volju, manji su dio opusa Serhija Ramosa. Ono što čini njegovo sportsko biće, ono što čini pravog i nesalomivog lidera u njemu, ne može da stavi u kvantitativnu ravan.

Nešto što je napravio Real Madrid u proteklom periodu prevazilazi sve okvire realnog i očekivanog. U poslednjih deset godina, 5 osvojenih titula u Ligi Šampiona, jednako koliko i ostatak fudbalske Evrope. U trenucima dok se to dešavalo, bilo je možda čudno, nerealno ili se vjerovalo da ponekad samo imaju više sreće. Sa ove distance, jasno je da je bilo potpuno zasluženo, obzirom da su u svojim redovima imali sve same pobjednike. Ljude koji su stvarali te pobjede. Ljude koje su te pobjede činile još jačim.

U vrhu liste ličnosti koji su sazidali taj put trofeja je definitivno Serhio Ramos. Čovjek čija je lista priznanja i nagrada toliko duga, da neka postignuća koja su drugim velikim fudbalerima sve što su uzeli u karijeri, njemu predstavljaju samo podatak. 11 puta nominovan u FIFA idealnom timu godine, 9 puta nominovan u UEFA idealnom timu godine, osvajač 5 titula u La Ligi, osvajač 4 titule u Ligi Šampiona. Na reprezentativnom nivou, dvostruki šampion Evrope, a uz sve to i ono najslađe. Prvak svijeta iz 2010. u dramatičnom finalu sa reprezentacijom Holandije, kada je Španija triumfovala zlatnim golom Andresa Inijeste. U najkraćim crtama to je opus i CV Serhija Ramosa.

Ono što je teže izmjeriti i generalno odrediti mu jedinicu mjere jeste identitet ovog fudbalera, sve ono što ga čini teško ponovljivim i toliko velikim u svijetu fudbala. Kada ga je fudbalska javnost upoznala u dresu Sevilje početkom 21. vijeka, vidjela se ta vatra, ta krv koja ključa i taj pogled u kom nema mjesta strahu. Te godine prije i poslije Serhiovog odlaska su bile lijepe za Sevilju, obzirom da su na jednom mjestu bili Hesus Navas, Frederik Kanute, Luis Fabiano, ali i još jedan biser sa južnoameričkog kontinenta, Dani Alves.

Ipak, ono pravo se dogodilo u dresu Real Madrida. Vjerovatno najteža sredina u svijetu za uspjeti, ali definitivno adresa koja obične momke pretvara u najveće karaktere. One koji uspiju da prežive. Serhio Ramos je u ”bijelom dresu” odigrao 671 utakmicu i pri čemu je mrežu protivnika pogodio čak 101 put. Za napadača solidna statistika, za veznjaka izvrsna statistika, a za centralnog beka – nestvarne i teško ponovljive brojke.

Paralelno sa tim brojkama, uticaj koji je Ramos vršio na ekipu je bio krucijalan. Koliko je samo puta on bio taj koji je izvukao Real iz golog blata, nekim nebeskim skokom i golom nakon prekida. Ako se karijera može svesti na jedan trenutak, onda bi taj trenutak u Serhiovoj karijeri bio skok u nadoknadi vremena i gol za poravnanje u finalu Lige Šampiona, kada je preko puta stajao gradski rival Atletiko Madrid. U jednom sličnom finalu koje se dogodilo nekoliko godina kasnije, kada je protivnik bio Liverpul, Serhio je ponovo bio čovjek odluke. Gruba igra nad Mo Salahom i prije svega nad Lorisom Kariusom, koji je nakon toga dobio potres mozga i postao tragičar finala. U bijeloj strani Madrida, Serhio je ponovo bio ”čovjek odluke”.

Ramos je definitivno čovjek nestvarno borbenog duha, čovjek kojem je želja za pobjedom aminokisjelina od koje je sazidan njegov organizam. Blizu 150 golova u dosadašnjoj karijeri za ovog defanzivca to i govori, baš kao i nestvarnih 28 crvenih kartona u svim dosadašnjim nastupima. O broju žutih kartona je suvišno govoriti, jer se to ”odavno prestalo brojati”.

Koliko je veliki, pokazao je u onom trenutku kada se završila njegova epizoda u PSG-u. Mogao je poći u Saudijsku Arabiju i zaraditi nestvaran novac. Ipak, njegov izbor je bilo mjesto gdje je sve počelo. Vratio se u Sevilju, na stadion koji između ostalog nosi i njegovo prezime. Na Ramos Sančes Pichuan, da pomogne timu u kom je ponikao da se bori za nove trofeje. Poslao je poruku ovom nadasve materijalistički orjentisanom svijetu da postoji nešto mnogo veće od gomile novca, a to je ideal. Neće ga većina slijediti, ali dobro je da i na ovoj strani imamo neke velike ljude.

Sevilja nije u dobrom ritmu. Muči se. Muči se i Serhio Ramos. Tu su kiksevi u odbrani, poneki crveni karton, primljeni golovi uz jalovost u napadu. Ali tu je još uvijek borba. Tu je još uvijek glad i odbijanje da se preda. U svom tom mučenju, tom nekad i nemoćnom pogledu čovjeka koji se približava petoj deceniji jasno stoje želja, strast i objašnjenje zašto je jedan od najboljih i najuticajnijih defanzivaca svih vremena.