LIČNA KARTA: Aleksandar Saša Đorđević

Aleksandar Saša Đorđević obilježio je jednu deceniju svojim igračkim vještinama, liderstvom, a drugi dio svoje karijere trenerskom harizmom koju je prenio i na momke kojima je bio idol tokom 90-ih godina.

Prva asocijacija na Saleta Nacionaleta su nezaboravne trojke protiv Huventuda i protiv Hrvatske, te i košgeterska rapsodija protiv Litvanije u finalu Evropskog prvenstva 1995. godine kada je ubacio čak 41 poen.

Mnogo je trofeja, uspjeha, pogođenih trojki, ali postoje i priče koje nisu toliko popularne, prezentovane, a tiču se Aleksandra Đorđevića.

SUKOB SA DRAŽENOM PETROVIĆEM

Sale Đorđević je bio dio generacije igrača do 19 godina koja je osvojila titulu prvaka svijeta u Bormiju. Zahvaljujući nastupima na ovom prvenstvu zaigrao je i za seniorsku reprezentaciju moćne Jugoslavije 1987. godine. Naredne dvije godine bio je na širem spisku selektora Dušana Dude Ivkovića da bi sa istog nestao poslije incidenta sa Draženom Petrovićem.

Govorilo se da se tukao sa Draženom i njegovim bratom Aleksandrom Acom Petrovićem, ali istina je, zapravo, drugačija:

“Nisu oni mene tukli, ja sam probao da tučem njih, ne znam da li sam uspjevao ili ne, ali na jednoj utakmici koju smo izgubili poslije dva produžetka u Zagrebu, mislim da je to bilo neko polufinale, Dražen je ispao u jednom od tih produžetaka zbog pet penala, poslije utakmice mi se unio u lice i rekao “a ti mali zapamtićeš kad ćeš igrati u reprezentaciji, nikad više”, okrenuo se i otišao, i onda sam ja krenuo za njim, psovao ga, vređao, držali me svi” ispričao je u jednom od intervjua Đorđević.

Sve do raspada SFRJ (tačnije do Evrobasketa 1991. godine) Đorđević se više nije nalazio na spisku reprezentativaca.

PERFEKCIJA TOKOM 90-IH GODINA; ISKAKANJE IZ BAZENA 1998. GODINE

Od kvalifikacija za Evrobasket 1995. godine, pa sve do kraja njegove reprezentativne karijere, Sale Nacionale je doživio samo dva poraza: od Italije na Evrobasketu 1997. godine (poraz u grupi), te poraz od “Tima snova” u finalu Olimpijskih igara 1996. godine u Atlanti.

Poseban detalj desio se pred Svjetsko prvenstvo 1998 godine. Sale je izlazio iz teške povrede, a oslabljena reprezentacija Jugoslavije se spremala za planetarnu smotru. Zbog povreda nastupe su otkazali: Danilović, Divac, godinu prije toga se penzionisao Zoran Savić, te je Jugoslavija nastupala sa jako mladom reprezentacijom i u dobrom deficitu sa plejmejkerima.

Ni sami igrači nisu znali da li će se Sale pridružiti ili ne (doba bez interneta, informacije su “putovale” samo preko telefona). Međutim, kada se pojavio na okupljanju reprezentacije na Zlatiboru u jednom hotelu iz bazena je iskočio svako, a neki igrači zamalo su se “slomili” od oduševljenja i trčanja svom kapitenu u zagrljaj. Čak postoji nepotvrđena priča da je Nikola Lončar dodatno tim trčanjem “nategao” tetivu koja ga je tokom cijele klupske sezone mučila.

Baš ovo Svjetsko prvenstvo biće poslednje reprezentativno takmičenje za Sašu Đorđevića na kome će osvojiti titulu prvaka svijeta.

TEO: “SALE, MENE NEKO ZAJEBAVA”; SALE: “TEO, TAKO JE BILO I SA MNOM”

Dugo se čekao pravi naslednik Saše Đorđevića, a Srbija ga je dobila u vidu Miloša Teodosića. Iako je Teo blistao još 2007. godine, ipak njegova eksplozija desila se 2009. godine na Evrobasketu. Stil igre, liderski duh, sve je neodoljivo podsjećalo na Saleta mimo fizičkog izgleda.

Teo je u kasnijim igračkim godinama otišao u NBA ligu, baš kao i sam Đorđević koji je se sa punih 29 obreo u Portlandu, timu koji je pretendovao na novo finale NBA lige. Saletu se nije svidjela uloga igrača sa klupe, skraćena rotacija, minutaža, pa se poslije par mjeseci vratio u Evropi.

Teo je bio i godinu stariji. Imao je okruglo 30 godina kada se našao u L.A. Klipersima. U jednom telefonskom razgovoru Teo se požalio Saletu:

“Uđem u igru, podjelim tri asistencije, ne napravim grešku, aplauzi. Poslije, ponovo uđem u igru dam i dvije trojke, aplauzi. Treći put izgubim dvije lopte, promašim tri otvorena šuta, a ovi moji sa klupe i dalje aplaudiraju. Sale bre, mene ovdje neko zaje*ava!”, otvorio se kapiten Srbije u tom momentu svom selektoru.

“Teo, isto, ali potpuno isto je bilo i sa mnom” odgovorio mu je Đorđević, koji ga je i posavjetovao da se vrati u Evropu, što je Teodosić nakon još jedne sezone i uradio.

KLUPSKA RIZNICA SA SAMO JEDNOM EVROLIGOM

Pored svih medalja koje je osvajao sa reprezentacijom, Saša Đorđević je svoju igračku karijeru završio sa osvojenom samo jednom Evroligom i to onom iz 1992. godine kada je postigao trojku za pobjedu protiv Huventuda.

Ipak u svojoj riznici ima tri Kupa Radivoja Korać takmičenja koje je tih godina bilo drugo po snazi u Evropi, tj pandam današnjem Evrokupu.

1x Evroliga

3x Kup Radivoja Korać

3x šampion Španije

2x šampion SFR Jugoslavije

2x kup Jugoslavije

Kao trener

1x titula prvaka Italije

1x titula prvaka Turske

1x kup Grčke

1x kup Njemačke

1x FIBA Liga šampiona za košarkaše

Saša Đorđević se okrenuo novom selektorskom pozivu pošto je od 2022. godine preuzeo kormilo Kine, reprezentacije čiju je reprezentaciju itekako zatrpao na Olimpijskim igrama 1996. godine u Atlanti.

Jedna od najčešće citiranih njegovih trenerskih izjava je: “Tražim od igrača mir u glavi i vatru u srcu”.